ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΓΛΩΣΣΑ-ΕΚΦΡΑΣΗ
ΤΗΣ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
(1)
1 - Η λέξη «γλώσσα» στα ελληνικά είναι πολύσημη, δηλαδή την χρησιμοποιούμε για
να σημάνουμε πολλά πράγματα, πολλές έννοιες.
Π.χ.
·
Η ελληνική είναι δύσκολη γλώσσα
·
Μιλάς ξένες γλώσσες;
·
Δάγκωσε την γλώσσα του και την πλήγωσε
·
Η γλώσσα είναι ωραίο ψάρι, ελαφρύ,
μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους
·
Το ακρωτήρι του Άη Λια, στα δυτικά του νησιού,
μια στενή, πετρώδης γλώσσα στεριάς που χάνεται στα κύματα…
·
Την μάλωσε γιατί έβγαλε γλώσσα στη μητέρα της
……..
(μπορείς να συνεχίσεις)
2 - Η λέξη «γλώσσα» δηλώνει τόσο την γλώσσα που
μιλάμε (μιλάω την ελληνική γλώσσα, αγαπώ τα γαλλικά, έμαθα την ισπανική γλώσσα
γιατί την χρειάζομαι στη δουλειά μου κτλ), όσο και την γλωσσική ικανότητα, την
ιδιαίτερη δηλαδή εκείνη ικανότητα του ανθρώπου να επικοινωνεί με γλωσσικά
σημεία
3 - Η γλώσσα είναι επικοινωνιακό εργαλείο,
εργαλείο έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Οι άνθρωποι σκεπτόμαστε κυρίως με
λέξεις και προτάσεις. Ο Πλάτωνας έλεγε πως η ομιλία είναι σκέψη που υλοποιήθηκε
με ήχους και βγήκε απ’ τα χείλη μας, ενώ σκέψη είναι άηχος λόγος.
Άραγε η γλώσσα είναι μόνο ένας κώδικας επικοινωνίας ή μήπως είναι και κάτι άλλο; Πριν απαντήσεις, ασχολήσου με τα "Θέματα για συζήτηση".
ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Α.
Σκέψου
και συζήτησε την άποψη: Η γλώσσα που μιλάμε οργανώνει και ταξινομεί τον κόσμο γύρω μας. Άνθρωποι
που μιλάνε διαφορετικές γλώσσες έχουν ένα διαφορετικό τρόπο να καταλαβαίνουν
τον κόσμο»
Β.
Μπορείς να
φανταστείς μια γλώσσα που δεν έχει αριθμούς; Που δεν έχει λέξεις για τα
χρώματα; Διάβασε το παρακάτω κείμενο και μετά να το συνδέσεις με την συζήτηση
που κάναμε για το προηγούμενο θέμα.
Η
γλώσσα «Πιραχά»
Στη
ζούγκλα του Αμαζονίου, κατά μήκος του ποταμού Μαϊτσί της Βραζιλίας, ζει η
απομονωμένη φυλή των ιθαγενών Πιραχά με πληθυσμό περίπου 400 άτομα και μιλούν
την ομώνυμη γλώσσα Πιραχά.
Η Πιραχά είναι η μοναδική επιζώσα απόγονος της
διαλέκτου Μούρα καθώς οι υπόλοιπες εξαφανίστηκαν τους περασμένους αιώνες ή
αντικαταστάθηκαν με την Πορτογαλική.
Σήμερα η γλώσσα Πιραχά έχει περίπου 280-350 ομιλητές αλλά δεν διατρέχει
κίνδυνο μιας και η κοινότητα των Πιραχά έχει πολύ ισχυρούς δεσμούς.
Πρόκειται για γλώσσα στην οποία
απουσιάζουν τα φωνήματα, οι αριθμοί, τα χρώματα. Υπάρχει η λέξη «χόι» για
παράδειγμα, που πλησιάζει στον αριθμό ένα, αλλά μπορεί επίσης να σημαίνει
«μικρό» ή μια μικρή ποσότητα, όπως δύο μικρά ψάρια. Αντικαθίστανται οι έννοιες
των αριθμών με το «πολύ» ή «λίγο», με το «μικρό» ή «μεγάλο», ενώ για τα χρώματα
υπάρχει η έννοια του «ανοιχτού» και του «σκούρου». Στη γλώσσα τους δεν υπάρχουν
παρελθοντικοί χρόνοι ούτε μελλοντικοί, επειδή γι’ αυτούς όλα υπάρχουν στο
παρόν. Δεν υπάρχει γραφή, ενώ δεν έχουν κανένα μύθο για τη δημιουργία του
κόσμου.
H γλώσσα τους είναι απλή. Στους
άνδρες περιορίζεται σε οκτώ σύμφωνα και τρία φωνήεντα. Οι γυναίκες έχουν το
μικρότερο αριθμό «ήχων ομιλίας» στον κόσμο, με μόλις επτά σύμφωνα και τρία
φωνήεντα. Η γλώσσα τους μπορεί να «μιληθεί» μόνο «τραγουδιστά» ή «σφυριχτά». Οι
μητέρες μαθαίνουν τη γλώσσα στα παιδιά τους τραγουδώντας τους. Οι προσωπικές
αντωνυμίες είναι δανεισμένες από την γλώσσα Τούπι και μας είναι άγνωστο τί
χρησιμοποιούσαν νωρίτερα. Χαρακτηριστικό είναι πως οι Πιραχά δεν μετρούν και
τους είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσουν την έννοια των αριθμών. Οι επιστήμονες
θεωρούν πως τους είναι περιττοί εξ αιτίας του τρόπου ζωής που ακολουθούν.
4 - Η γλώσσα
είναι απέραντη. Μπορούμε να εκφράσουμε τα πάντα γλωσσικά.
Ακόμα και κάτι που μας φαίνεται δύσκολο,
αν ψάξουμε, θα βρούμε τρόπο να το πούμε. Θα εφεύρουμε λέξεις και
εκφράσεις για να το περιγράψουμε και να το κοινωνήσουμε. Όσο πιο πολύ
πλουταίνει ο εννοιολογικός μας κόσμος, τόσο πλουταίνει και η γλώσσα μας (ως
άτομα και ως λαοί). Αλλά και το
αντίθετο, όσο πιο πολύ πλουταίνουν οι γλωσσικές μας γνώσεις, τόσο περισσότερο
ανοίγονται τα όρια του κόσμου μας.
ΘΕΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Α.
Το
κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Αναφορά στον Γκρέκο» του Νίκου
Καζαντζάκη. Μπορείς να το συσχετίσεις με
το σημείο 4. ;
Κοντεύει
να ξημερώσει η μέρα της Λαμπρής. Ο παπα-Καφάτος, μέσα στα βουνά της Κρήτης,
τρέχει από χωριό σε χωριό κι ανασταίνει το Χριστό, γρήγορα γρήγορα, γιατί 'ναι
πολλά τα χωριά και δεν έχουν παρά αυτό μονάχα παπά και πρέπει να κάμει Ανάσταση
σε όλα πριν ξημερώσει.
Ανασκουμπωμένος, φορτωμένος τ' άμφιά του και το βαρύ ασημένιο
Βαγγέλιο, σκαρφαλώνει μέσα στην άγια νύχτα στα κατσάβραχα, τρέχει αγκομαχώντας,
φτάνει σ' ένα χωριό, ανασταίνει και χιμάει ξεγλωσσισμένος σ' άλλο χωριό.
Στο
τελευταίο χωριουδάκι, σφηνωμένο μέσα στους βράχους, οι χωριανοί μαζεμένοι στην
εκκλησούλα άναψαν τα καντήλια, κουβάλησαν από τη ρεματιά δάφνες και μερτιές και
στόλισαν τα κονίσματα και την πόρτα· κρατούν σβητά τα κεριά τους και περιμένουν
να 'ρθει ο Μέγας Λόγος ν' ανάψουν.
Και νά, μέσα στη σιγαλιά ακούστηκε χαλικισμός, σαν άλογο βιαστικό
να σκαρφάλωνε την πλαγιά του βουνού και κυλούσαν οι πέτρες.
—
Έρχεται! Έρχεται!
Όλοι πετάχτηκαν έξω· ρόδιζε πια η ανατολή, ο ουρανός γελούσε.
Βαριά ανάσα ακούστηκε, τα τσοπανόσκυλα γάβγισαν χαρούμενα· κι ολομεμιάς, πίσω
από ένα σγουρό πουρνάρι, ξεστηθωμένος, συνεπαρμένος από τους πολλούς Χριστούς
που 'χε αναστήσει, πετάχτηκε μαύρος, απόκοντος, με ξέπλεκα μαλλιά, ο
γερο-παπα-Καφάτος.
Τη
στιγμή εκείνη πρόβαινε από το φρύδι του βουνού ο ήλιος· έδωκε ένα σάλτο ο παπάς,
βρέθηκε ομπρός στους χωριανούς, άνοιξε τις αγκάλες:
—
Χριστός ανέστακας, μωρέ παιδιά! φώναξε.
Η
γνώριμη πολυτριμμένη λέξη: ανέστη του φάνηκε ξαφνικά μικρή, φτενή, μίζερη· δεν
μπορούσε να χωρέσει τη Μεγάλη Αγγελία· πλάτυνε η λέξη, θέριεψε στα χείλια του
παπά.
Λύγισαν
οι γλωσσικοί νόμοι, έσπασαν ακολουθώντας τη φόρα της ψυχής, δημιουργήθηκαν
νόμοι καινούριοι· και να, πρώτη φορά το πρωί εκείνο, ο γερο-Κρητικός,
δημιουργώντας την καινούρια λέξη, ένιωθε πως αληθινά ανάσταινε, σε όλο του το
μέγα μπόι, το Χριστό.
Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον
Γκρέκο, Εκδόσεις Καζαντζάκη, σσ. 435-437
Β.
Πάλι από τον Καζαντζάκη το μικρό απόσπασμα που
ακολουθεί, από το μυθιστόρημα «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά». Σου
φαίνεται να υπάρχει αντίφαση με όσα είπαμε παραπάνω για την απεραντοσύνη της
γλώσσας;
«Αφεντικό, φώναξε, έχω πολλά να
σου πω, άνθρωπο δεν αγάπησα σαν εσένα, έχω πολλά να σου, μα δεν τα πάει η γλώσσα μου… Θα τα χορέψω το
λοιπόν!»
Γ. Η ιστορία μιας λέξης
Διάλεξε μια λέξη και ψάξε την ετυμολογία και την ιστορία της. Έπειτα δες ποια ανάγκη κάλυψε δημιουργία της. Σκέψου έπειτα γιατί κάποιες λέξεις χάνονται και ξεχνιούνται;
5. Η γλώσσα είναι πολύμορφη. Χρησιμοποιούμε σε κάθε περίσταση τον κατάλληλο γλωσσικό τύπο, την
κατάλληλη σύνταξη, που θα μας βοηθήσει να εκφράσουμε καλύτερα τη σκέψη μας και
αυτό που θέλουμε να δώσουμε στο συνομιλητή μας να καταλάβει. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα
«Μου δίνεις μια χαρτοπετσέτα, σε
παρακαλώ;»
«Δώσε
μου το μολύβι σου».
«Μου
έδωσε 30 ευρώ για τη γιορτή μου»
«Ο
δολοφόνος παραδόθηκε»
«Τον
κατέδωσε στην αστυνομία»
«Του
επιδόθηκε το εξώδικο»
«Λίγη
ησυχία παρακαλώ. Δίνω εξετάσεις»
(Παρατήρησε
πώς το ρήμα «δίνω» αλλάζει φωνή, έγκλιση, γίνεται σύνθετο κτλ. για να αποδώσει
κάθε φορά το νόημα που επιθυμούμε
6. Η γλώσσα είναι παντοδύναμη.
Πώς καταλαβαίνεις την παραπάνω
φράση;
ΓΡΑΠΤΗ ΑΣΚΗΣΗ
Η εικόνα που βλέπεις
είναι έργο της Hanna Barzyc, μιας γερμανίδας στην καταγωγή καλλιτέχνιδας, που
ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, και η δουλειά της είναι κυρίως να εικονογραφεί
εξώφυλλα μεγάλων περιοδικών. (Επειδή στη φωτοτυπία δεν μπορείς να δεις τα
χρώματα, είναι άσπρο, μαύρο και το φόντο είναι σκούρο γαλάζιο). Γράψε τις
σκέψεις και τα συναισθήματα που σου δημιουργεί
και δώσε ένα τίτλο.